Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

be confident

  • 1 fidens

    confident, without fear, courageous.

    Latin-English dictionary of medieval > fidens

  • 2 cōnfīdēns

        cōnfīdēns entis, adj. with sup.    [P. of confido], bold, daring, confident: senex, T.—Shameless, audacious, impudent: Homo, T.: tumidusque, H.: astutia: iuvenum confidentissime, V.
    * * *
    (gen.), confidentis ADJ
    assured/confident; bold/daring/undaunted; overconfident, presumptuous; trusting

    Latin-English dictionary > cōnfīdēns

  • 3 cōn-fīdō

        cōn-fīdō fīsus, sum, ere,    to trust, confide, rely upon, believe, be assured: vestrae virtuti: causae suae: cui (equitatui), Cs.: fidei Romanae, L.: Mario parum, S.: sibi confisi, relying on themselves, Cs.: si mihi ipse confiderem, dared trust: suae virtuti, L.: viribus, Cs.: dis inmortalibus, S.: suis militibus, L.: auxiliis de salute urbis, Cs.: corporis firmitate: (oratio) confidere videbatur invidiā, to be founded on: naturā loci, Cs.: alio duce, L.: socio Ulixe, O.: praesidio legionum, Cs.—To be confident, be assured: illum Salvom adfuturum esse, T.: mei rationem offici esse persolutam: (Romanos) re frumentariā intercludi posse, Cs.: principem se fore, S.: nec hostibus diuturnum gaudium fore, L.—To be confident, have confidence: nihil nimis: satis, S.: adflictis melius confidere rebus ( abl absol.), V.

    Latin-English dictionary > cōn-fīdō

  • 4 cōnfīrmātus

        cōnfīrmātus adj. with comp.    [P. of confirmo], encouraged, confident, courageous, resolute: animus: confirmatiorem exercitum efficere, Cs.—Established, certain: quod eo confirmatius erit, si, etc.
    * * *
    confirmata -um, confirmatior -or -us, confirmatissimus -a -um ADJ
    confident/assured; well established/firmly based; well attested/certain/proven; encouraged; courageous, resolute; asserted/affirmed; certain, credible; proved

    Latin-English dictionary > cōnfīrmātus

  • 5 fīdēns

        fīdēns entis, adj.    [P. of fido], confident, courageous, bold: homo: animus: fidens fer pectus in hostem, V.: animi, V.: animo et viribus, L.
    * * *
    (gen.), fidentis ADJ
    confident; bold

    Latin-English dictionary > fīdēns

  • 6 fido

    fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. peithô, persuade, peisma, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).
    (α).
    With dat.:

    fidere nocti,

    Verg. A. 9, 378:

    fugae fidens,

    id. ib. 11, 351:

    pestilentiae fidens (with societate fretus),

    Liv. 8, 22, 7:

    taedae non bene fisa,

    Ov. M. 15, 827:

    qui sibi fidit,

    Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108:

    puer bene sibi fidens,

    Cic. Att. 6, 6, 4.—
    (β).
    With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66:

    arcu fisi Getae,

    Ov. P. 4, 9, 78:

    cursu,

    id. M. 7, 545:

    ope equinā,

    id. ib. 9, 125:

    pecuniā,

    Nep. Lys. 3 fin.:

    prudentiā consilioque fidens,

    Cic. Off. 1, 23, 81.—Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf.

    confido): nec nitido fidit adultero,

    Hor. C. 3, 24, 20:

    pictis puppibus,

    id. ib. 1, 14, 15:

    (Jugurtham) Mario parum fidere,

    Sall. J. 112, 2:

    ingenio,

    Quint. 10, 7, 18; cf.:

    ingenio suo,

    Plin. Ep. 4, 13 fin.:

    suis rebus,

    Cic. Att. 10, 8, 2.—
    (γ).
    With inf.:

    fidis enim manare poëtica mella Te solum,

    Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432:

    parum fidens pedibus contingere matrem,

    Luc. 4, 615:

    fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar,

    id. 5, 577.—
    (δ).
    Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.—Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one's self, self-confident; hence), confident, courageous, bold:

    qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere,

    Cic. Tusc. 3, 7, 14:

    fidenti animo gradietur ad mortem,

    id. ib. 1, 46, 110; cf.:

    tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi,

    Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so,

    fidens armorum,

    Luc. 9, 373.— Comp.:

    Romanus, fidentior,

    Amm. 16, 12 al. — Sup.: fidentissimo [p. 748] impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.— Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly:

    timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat,

    Cic. Div. 2, 31, 67:

    agere,

    id. Ac. 2, 8, 24:

    confirmare,

    id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.— Comp.:

    paulo vellem fidentius te illi respondisse,

    Cic. Att. 6, 1, 21.— Sup.:

    accedere fidentissime,

    Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fido

  • 7 praefidens

    prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,

    homines sibi praefidentes,

    Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:

    praefidentius,

    Aug. Ep. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > praefidens

  • 8 praefidenter

    prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,

    homines sibi praefidentes,

    Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:

    praefidentius,

    Aug. Ep. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > praefidenter

  • 9 cōnfīrmātiō

        cōnfīrmātiō ōnis, f    [confirmo], a securing, establishing, confirming: auctoritatis: libertatis. — In rhet., an adducing of proofs, C. — A confirmation, assurance, encouragement: animi, Cs.: mea: perfugae, by a refugee, Cs.
    * * *
    making firm, quieting fears; encouragement/making confident/consolation; confirmation/verification/establishing; proof; corroboration; adducing proofs

    Latin-English dictionary > cōnfīrmātiō

  • 10 ērēctus

        ērēctus adj. with comp.    [P. of erigo], set up, upright, elevated, lofty: (homines) erectos constituit: voltus, O.: prorae, Cs.—Fig., elevated, lofty, noble: celsus et erectus: ingenium, Ta.: si quis est paulo erectior.— Haughty, arrogant, lofty: vagantur erecti toto foro: erecto incessu, Ta.— Intent, attentive, eager, aroused, on the alert: animis: ad libertatem recuperandam: plebs expectatione, L.— Animated, encouraged, resolute: alacri animo et erecto: multo sum erectior.
    * * *
    erecta -um, erectior -or -us, erectissimus -a -um ADJ
    upright, erect; perpendicular; confident/bold/assured; noble; attentive/alert

    Latin-English dictionary > ērēctus

  • 11 fīdus

        fīdus adj. with comp. and sup.    [1 FID-], trusty, trustworthy, faithful, sure, credible: ingenium: exercitus sibi, S.: sodales, H.: Iudex, impartial, H.: interpres, H.: fidiora genera hominum, L.: canum custodia: fido animo, steadfast, L.: (servum) domino fidissimum, L.: Nec tibi fidam promitte Lacaenam, O.: ne quid usquam fidum proditori esset, no faith should be kept, L.: regina tui fidissima, towards you, V.— Sure, certain, safe, trustworthy: aures, O.: spes fidissima Teucrūm, V.: ensis, trusty, V.: statio male fida carinis, V.: Nox arcanis fidissima, O.
    * * *
    fida, fidum ADJ
    faithful, loyal; trusting, confident

    Latin-English dictionary > fīdus

  • 12 frētus

        frētus adj.    [3 FER-], leaning, supported, relying, depending, trusting, daring, confident: malitiā suā, T.: Antoni copiis: meā prudentiā: iuventā, V.: ferro et animis, L.: multitudo nulli rei, L.: satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum, L.: excipi posse (hostem), Cu.
    * * *
    freta, fretum ADJ
    relying on, trusting to, supported by (w/ABL)

    Latin-English dictionary > frētus

  • 13 prae-fīdēns

        prae-fīdēns entis, adj.,    too trustful, over-confident: te praefidentem tibi Repriment legum habenae, C. poët.: homines sibi.

    Latin-English dictionary > prae-fīdēns

  • 14 spērō

        spērō āvī, ātus, āre    [spes], to hope, look for, trust, expect, promise oneself: stulti erat sperare, suadere, etc.: tu iam, ut spero, aderis: Salvus sit; spero, T.: victoriam: gloriam a latronum gregibus: omnia ex victoriā, Cs.: sperata praeda, Cs.: cui tribunatus magis optandus quam sperandus fuerit, L.: spero nos ad haec perventuros: amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore: totius Galliae sese potiri posse sperant, Cs.: sperabam tuum adventum appropinquare: spero esse, ut volumus: sperat se a me avellere, T.: speramus carmina fingi Posse, H.—Ellipt.: Qui semper vacuam, semper amabilem Sperat (sc. te fore), H.: ut salvum vellent tyrannum, sperare non poterat, L.: de isto licet bene speres: de absolutione istius neque iste iam sperat, etc.; cf. de eo bene sperare talem eum futurum, N.—With non, to have no fear of: sin a vobis, id quod non spero, deserar, which I am confident will not happen.—To look for, expect, await, apprehend, fear: Nam quod tu speres, propulsabo, T.: si potui tantum sperare dolorem, V.: iam quartanam sperantibus aegris, Iu.— To trust, believe, assume, suppose, apprehend: spero nostram amicitiam non egere testibus: me eius spero fratrem prope modum Iam repperisse, T.: sperasse libertatem se civium suorum emisse, L.: sperabam ita notata me reliquisse genera, etc.
    * * *
    sperare, speravi, speratus V
    hope for; trust; look forward to; hope

    Latin-English dictionary > spērō

  • 15 spondeō

        spondeō spopondī, spōnsus, ēre    [cf. σπένδω], to promise sacredly, warrant, vow, give assurance: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, etc.: quis est qui spondeat eundum animum postea fore, L.: spondebant animis id (bellum) Cornelium finiturum, i. e. were entirely confident, L.: spondebo enim tibi, vel potius spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curi mores: praemia, quae spopondimus: fidem, O.: legionibus agros: non si mihi Iuppiter auctor Spondeat, hoc sperem, V.—In law, to assume an obligation, promise solemnly, bind oneself, undertake: quis spopondisse me dicit? nemo: si quis quod spopondit... si id non facit, condemnatur. —In behalf of another, to engage, vouch, become security, enter bail: pro multis: et se quisque paratum ad spondendum Icilio ostendere, L.: Hic sponsum (me) vocat, H.: Fraudator homines cum advocat sponsum inprobos, Ph.— To make a wager of law, agree to a forfeit on failure to prove an assertion: eum illi iacenti latera tunderentur, ut aliquando spondere se diceret.—In public life, to engage, stipulate, agree, conclude, promise: spoponderunt consules, legati (in concluding peace), L.: quod spondendo pacem servassent exercitum, L.: hosti nihil spopondistis, civem neminem spondere pro vobis iussistis, L.: quid tandem si spopondissemus urbem hanc relicturum populum R.? L.— To promise in marriage, engage, betroth: quae sponsa est mihi, T.—Of things, to promise, forbode: nec quicquam placidum spondentia Sidera, O.: quod prope diem futurum spondet fortuna vestra, L.
    * * *
    I
    spondere, spepondi, sponsus V INTRANS
    promise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriage
    II
    spondere, spopondi, sponsus V INTRANS
    promise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriage

    Latin-English dictionary > spondeō

  • 16 veniō

        veniō (imperf. venībat, T.; P. praes. gen. plur. venientūm, V.), vēnī, ventus, īre    [BA-], to come: imus, venimus, Videmus, T.: ut veni ad urbem, etc.: cum venerat ad se, home: Delum Athenis venimus: Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora, V.: novus exercitus domo accitus Etruscis venit, for the Etruscans, L.: Non nos Libycos populare penatīs Venimus, V.: in conspe<*>tum, Cs.: dum tibi litterae meae veniant, reaches you: hereditas unicuique nostrum venit, falls: Lilybaeum venitur, i. e. the parties meet at Lilybaeum: ad me ventum est, ut, etc., it has devolved upon me: (Galli) veniri ad se confestim existimantes, that they would be attacked, Cs.: ventum in insulam est: ubi eo ventum est, on arriving there, Cs. —Fig., to come: contra rem suam me nescio quando venisse questus est, appeared: contra amici summam existimationem, i. e. to strike at: si quid in mentem veniet: tempus victoriae, Cs.: non sumus omnino sine curā venientis anni, for the coming year: veniens in aevom, H.: veniens aetas, the future, O.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem, when I thought of.— With in (rarely ad) and acc. of a condition or relation, to come into, fall into, enter: venisse Germanis (Ambiorigem) in amicitiam, to have obtained the alliance of, Cs.: in calamitatem: in proverbi consuetudinem: ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc., had fallen into contempt, Cs.: sese in eius fidem ac potestatem venire, i. e. surrender at discretion, Cs.: in sermonem venisse nemini, i. e. has talked with: veni in eum sermonem, ut dicerem, etc., happened to say: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire, to indulge a confident hope, Cs.: prope secessionem res venit, almost reached the point, L.: ad ultimum dimicationis rati rem venturam, L.: Cum speramus eo rem venturam, ut, etc., H.: saepe in eum locum ventum est, ut, etc., to such a point that, Cs.: ad tuam veniam condicionem, will accept: ad summum fortunae, to attain, H.—With ad, of a topic in speaking, to come to, reach, turn to: a fabulis ad facta: ad recentiores litteras.—To come, spring, arise, be produced, grow, descend: Hic segetes, illic veniunt felicius uvae, i. e. grow, V.: arbores sponte suā, V.—To come, result, occur, happen: in ceteris rebus cum venit calamitas: quod (extremum) cum venit (i. e. mors): si quando similis fortuna venisset, L.
    * * *
    venire, veni, ventus V

    Latin-English dictionary > veniō

  • 17 veniō

        veniō (imperf. venībat, T.; P. praes. gen. plur. venientūm, V.), vēnī, ventus, īre    [BA-], to come: imus, venimus, Videmus, T.: ut veni ad urbem, etc.: cum venerat ad se, home: Delum Athenis venimus: Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora, V.: novus exercitus domo accitus Etruscis venit, for the Etruscans, L.: Non nos Libycos populare penatīs Venimus, V.: in conspe<*>tum, Cs.: dum tibi litterae meae veniant, reaches you: hereditas unicuique nostrum venit, falls: Lilybaeum venitur, i. e. the parties meet at Lilybaeum: ad me ventum est, ut, etc., it has devolved upon me: (Galli) veniri ad se confestim existimantes, that they would be attacked, Cs.: ventum in insulam est: ubi eo ventum est, on arriving there, Cs. —Fig., to come: contra rem suam me nescio quando venisse questus est, appeared: contra amici summam existimationem, i. e. to strike at: si quid in mentem veniet: tempus victoriae, Cs.: non sumus omnino sine curā venientis anni, for the coming year: veniens in aevom, H.: veniens aetas, the future, O.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem, when I thought of.— With in (rarely ad) and acc. of a condition or relation, to come into, fall into, enter: venisse Germanis (Ambiorigem) in amicitiam, to have obtained the alliance of, Cs.: in calamitatem: in proverbi consuetudinem: ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc., had fallen into contempt, Cs.: sese in eius fidem ac potestatem venire, i. e. surrender at discretion, Cs.: in sermonem venisse nemini, i. e. has talked with: veni in eum sermonem, ut dicerem, etc., happened to say: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire, to indulge a confident hope, Cs.: prope secessionem res venit, almost reached the point, L.: ad ultimum dimicationis rati rem venturam, L.: Cum speramus eo rem venturam, ut, etc., H.: saepe in eum locum ventum est, ut, etc., to such a point that, Cs.: ad tuam veniam condicionem, will accept: ad summum fortunae, to attain, H.—With ad, of a topic in speaking, to come to, reach, turn to: a fabulis ad facta: ad recentiores litteras.—To come, spring, arise, be produced, grow, descend: Hic segetes, illic veniunt felicius uvae, i. e. grow, V.: arbores sponte suā, V.—To come, result, occur, happen: in ceteris rebus cum venit calamitas: quod (extremum) cum venit (i. e. mors): si quando similis fortuna venisset, L.
    * * *
    venire, veni, ventus V

    Latin-English dictionary > veniō

  • 18 adseveratio

    affirmation, (confident/earnest) assertion; seriousness/earnestness, gravity

    Latin-English dictionary > adseveratio

  • 19 animaequus

    animaequa, animaequum ADJ
    composed/patient/not easily moved; of good courage; of calm/confident mind

    Latin-English dictionary > animaequus

  • 20 asseveratio

    affirmation, (confident/earnest) assertion; seriousness/earnestness, gravity

    Latin-English dictionary > asseveratio

См. также в других словарях:

  • confident — confident, ente [ kɔ̃fidɑ̃, ɑ̃t ] n. • av. 1630; it. confidente, lat. confidens « confiant » 1 ♦ Personne qui reçoit les plus secrètes pensées de qqn. Mon ami et mon confident. Être le confident des secrets, des projets de qqn. Un confident… …   Encyclopédie Universelle

  • confident — CONFIDÉNT, Ă, confidenţi, te, s.m. şi f. Persoană căreia i se fac confidenţe; p. ext. prieten. – Din fr. confident, lat. confidens, ntis. Trimis de Joseph, 22.05.2004. Sursa: DEX 98  CONFIDÉNT s. 1. intim, (înv.) tainic. (confident al domni… …   Dicționar Român

  • confident — confident, ente (kon fi dant, dan t ) s. m. et f. 1°   Celui, celle à qui l on fait la confidence de ses secrets, de ses pensées intimes. •   Apprends, ma confidente, apprends à me connaître, CORN. Rodog. II, 2. •   Je te fis après lui mon plus… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • confident — CONFIDENT, ENTE. sub. Celui, celle à qui l on confie ses plus secrètes pensées. C est son confident. C est sa confidente. Il étoit le confident de toute l intrigue. Il fut trahi par son confident. Confident discret. Sa plus chère confidente. On… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • confident — confident, assured, sanguine, sure, presumptuous arecomparable as applied to a person or to his temperament, looks, manner, acts, or utterances with the meaning not inhibited by doubts, fears, or a sense of inferiority. Confident may imply a… …   New Dictionary of Synonyms

  • confident — Confident, [confid]ente. s. Celuy à qui l on confie ses plus secrettes pensées. C est son confident. c est sa confidente. il estoit le confident de toute l intrigue. il fut trahi par son confident. confident discret, sa plus chere confidente …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Confident Cascade-A Mega Resort — (Бангалор,Индия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 19th K.M, Bannerga …   Каталог отелей

  • Confident Propus-A Boutique Hotel — (Бангалор,Индия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: No.7, Langford T …   Каталог отелей

  • Confident Amoon Resort — (Narasapura,Индия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: NH4 old Madras Road, Hosk …   Каталог отелей

  • confident — [kän′fə dənt] adj. 1. full of confidence; specif., a) assured; certain [confident of victory] b) sure of oneself; self confident; bold [a confident manner] 2. Obs. trustful; confiding n. CONFIDANT SYN. SURE …   English World dictionary

  • confident — (adj.) 1570s, self reliant, sure of oneself, from M.Fr. confident, from L. confidentem (nom. confidens) firmly trusting, reliant, self confident, bold, daring, prp. of confidere (see CONFIDENCE (Cf. confidence)). Related: Confidently …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»